06: Μπορείς να περιγράψεις εδώ τη δουλειά σου για κάποιον που δεν την έχει γνωρίσει;
Ηλεκτροακουστική μουσική (musique concrète) με πρωτογενές υλικό αντικείμενα, διάφορες ηχογραφήσεις, ηχητικά ευρήματα (found sound). Πέραν αυτού, κάποια ποιήματα, σχέδια (κυρίως με μπλε μελάνι), και λίγες εικαστικές δράσεις.
06: Ταυτίζεσαι με κάποιο συγκεκριμένο είδος τέχνης ή με κάποιο καλλιτεχνικό κίνημα;
Όχι, όμως αναγνωρίζω τη σημασία που είχαν ορισμένα κινήματα στη διαμόρφωση της δικής μου προσέγγισης. Εξάλλου στα έργα μου έχω κάνει πολλές εμφανείς ή λιγότερο εμφανείς αναφορές στους σουρρεαλιστές, τους φουτουριστές, τον κυβισμό, και άλλα.
06: Τι είναι χρόνος για εσένα, πώς τον αντιλαμβάνεσαι; Στα έργα σου πώς μεταχειρίζεσαι το χρόνο; (Σε τι είδους χρόνο εξελίσσονται τα έργα σου ή σε τι είδους χρόνο αναφέρονται;)
Στο άκουσμα της λέξης σκέφτομαι μια καθολική κίνηση. Ένα από τα οντολογικά νοήματα της τέχνης μάλλον είναι η υπέρβαση της φύσει πεπερασμένης συνειδητότητας αυτής της κίνησης (όπως και του χώρου ), που συνεπάγεται η ανθρώπινη κατάσταση. Αυτό βέβαια που συμβαίνει στο τέλος δεν είναι κάποια υπέρβαση, αλλά η χαριτωμένη αποτύπωση μιας κωμικής απόπειρας και κάποια ίχνη που θα σβήσουν ή θα μείνουν.
Δεύτερον, αυτά που φτιάχνω δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένο χρόνο με την έννοια της «εποχής». Το πλαίσιο στο οποίο εξελίσσονται είναι αχρονικό. Τέλος, μιλώντας κυριολεκτικά, μου είναι δύσκολο να φτιάξω κάτι που να είναι μεγάλης έκτασης ή διάρκειας. Ως εκ τούτου, μετά από 6 ατομικές κυκλοφορίες και κάποιες συμμετοχές, το υλικό μου δεν ξεπερνάει συνολικά τις 2 ώρες.
Δεύτερον, αυτά που φτιάχνω δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένο χρόνο με την έννοια της «εποχής». Το πλαίσιο στο οποίο εξελίσσονται είναι αχρονικό. Τέλος, μιλώντας κυριολεκτικά, μου είναι δύσκολο να φτιάξω κάτι που να είναι μεγάλης έκτασης ή διάρκειας. Ως εκ τούτου, μετά από 6 ατομικές κυκλοφορίες και κάποιες συμμετοχές, το υλικό μου δεν ξεπερνάει συνολικά τις 2 ώρες.
06: Mερικές σκέψεις για την καινούρια σου κυκλοφορία στην antifrost.
Περιέχει δύο συνθέσεις (καθεμία αναλύεται περαιτέρω σε δύο μέρη), μία ανά πλευρά, κάτω από τον γενικό τίτλο On motion, stasis and the geometry of desire,. Είναι η πρώτη φορά που εκδίδω κάτι σε κασσέτα και εξεπλάγην πολύ θετικά με τον τρόπο που το συγκεκριμένο υλικό «μίλησε» με το μέσο.
06: Tι σε εμπνέει;
Διάφορα πράγματα, όμως υπάρχουν κάποια σταθερά αντικείμενα αναφοράς που σαν φετίχ επανέρχονται συνέχεια σε αυτά που φτιάχνω. Όσον αφορά τη σύνθεση, οι ήχοι που με ενδιαφέρουν ως πρωτογενές υλικό είναι πολύ λίγοι και έχω αναπτύξει μια πολύ στενή παλέτα. Κάποια ηχητικά αποσπάσματα επανέρχονται συχνά, όπως το πλέγμα από αντηχήσεις καμπανών στο τρίτο και τελικό στάδιο του Conduit no.2 (Drone Records, 2006), το οποίο μπαίνει έκτοτε σαν προζύμι σε όλες σχεδόν τις συνθέσεις μου, σε διάφορες παραλλαγές.
06:Οι ιδέες έρχονται στο μυαλό σου ως εικόνες ή ως φράσεις;
Και τα δύο.
06: Από όλες τις ιδέες που σου έρχονται, πώς διαλέγεις αυτήν την οποία θα υλοποιήσεις;
Αυτό είναι λίγο σαν να έχεις να φτιάξεις ένα παζλ με άπειρα κομμάτια, που στο τέλος αντί μιας εικόνας είναι ένας ιδεότυπος περί ωραίου. Σίγουρα δεν θα το φτιάξεις ποτέ ολόκληρο, κάποια κομμάτια δεν θα βρεις αν και με τι ταίριαζαν και κάποια θα βρείς να τα ταιριάξεις και να μπεις σε μια κάποιας έκτασης δομική διαδικασία. Κάπως έτσι διαλέγω την ιδέα η οποία φαίνεται να εξυπηρετεί τον ιδεότυπο που έχω στο μυαλό μου και την αναπτύσσω όσο αντέχει ή την απορρίπτω. Συν ότι στο πέρασμα του χρόνου κάποιες παρατημένες και έστω κάπως ενδιαφέρουσες ιδέες ωριμάζουν.
06: Mέσα από ποια διαδικασία βρίσκεις όνομα για τα έργα σου;
Στις ηχητικές συνθέσεις, συχνά αυτό έχει να κάνει με κάτι που είχα κατά νου όταν τις έφτιαχνα και με καθοδηγούσε στο αποτέλεσμα. Στα γραπτά μπορεί έτσι, μπορεί όμως να και είναι λίγο διαφορετική διαδικασία. Στα σχέδια συνήθως απλά άπτεται του θέματος.
06: Τι είναι το μαύρο χρώμα για εσένα;
Ένα ωραίο χρώμα.
06: Τελικά σου αρέσει να δημιουργείς εμπειρίες τις οποίες μπορείς να ελέγξεις απόλυτα;
Προφανώς η ερώτηση σχετίζεται με μια φράση του Morton Feldman που έχω βάλει στο blog, κατά την οποία «the real question,is whether we will control the materials or choose instead to control the experience». Αυτό το έθεσε αυτός ως κριτική κατά της στείρας αυτοαναφορικής μεθοδολογίας του ακαδημαϊσμού και εγώ το χρησιμοποιώ εν μέρει κακόβουλα για να νομιμοποιήσω το αυτοδίδακτον της περίπτωσής μου.
Για να απαντήσω, ελέγχω τη μορφή αυτών που φτιάχνω, ως εμπειρίες που κατασκευάζω για να ικανοποιούν το αυτί και το μάτι μου, ούτως ώστε να τις εκθέσω μετά στα μάτια και τα αυτιά ενός τρίτου. Το γεγονός ότι θέλω να έχω απόλυτο έλεγχο επιβεβαιώνεται από το ότι αποφεύγω να παίζω ζωντανά και τις λίγες φορές που το έκανα, ήταν με τη μορφή πλήρως προκαθορισμένου σετ.
Για να απαντήσω, ελέγχω τη μορφή αυτών που φτιάχνω, ως εμπειρίες που κατασκευάζω για να ικανοποιούν το αυτί και το μάτι μου, ούτως ώστε να τις εκθέσω μετά στα μάτια και τα αυτιά ενός τρίτου. Το γεγονός ότι θέλω να έχω απόλυτο έλεγχο επιβεβαιώνεται από το ότι αποφεύγω να παίζω ζωντανά και τις λίγες φορές που το έκανα, ήταν με τη μορφή πλήρως προκαθορισμένου σετ.
06: Θα ήθελες να μας 'διαβάσεις' ένα από τα αγαπημένα σου έργα ζωγραφικής του De Chirico ή του Alberto Savinio; (διαβάσεις= αναλύσεις τα στοιχεία της σύνθεσης, τον τρόπο με τον οποίο έχει φτιαχτεί, ιδιαίτερη αφήγηση μέσα από την εικονογραφία και ό,τι άλλο σε ενδιαφέρει)
Παραθέτω μια φράση του De Chirico που πλαισιώνει μια αυτοπροσωπογραφία του τού 1911, με στήσιμο που μιμείται μια στάση του Nietzsche σε μια φωτογραφία του, κατά την οποία «Et quid amabo nisi quod aenigma est?» (Και τι άλλο υπάρχει να αγαπήσω εκτός από το αίνιγμα;).
06: Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχουν δει τα μάτια σου;
Μια γυμνή γυναίκα, πολλές από τις ταινίες του Bunuel, πίνακες της μεταφυσικής περιόδου του De Chirico, κάποιες όψεις της πραγματικότητας που μου προκαλούν μια αυθαίρετη αισθητική τέρψη.
06: Τι σημαίνει επανάσταση;
Τη φαντάζομαι με την ορμή ενός φυσικού φαινομένου. Δεν συμπαθώ τους παντός καιρού θιασώτες της που συνήθως πέραν της οργής, που αρκεί για το γκρέμισμα, δεν με πείθουν για την ηθική κατάρτιση, που απαιτεί το ξαναχτίσιμο. Σε κάθε γενιά κάθε χώρας υπάρχουν τέτοιοι, αλλά ταυτοχρόνως δεν υπάρχει πάντα λόγος να γίνει επανάσταση. Όταν υπάρχει λόγος, μάλλον είναι αναπόφευκτο.
06: Τι είναι για εσένα το ταλέντο;
Το ένστικτο που απαιτείται για να παράγεις έστω ένα έργο υψηλής (υπερβατικής) ομορφιάς.
06: Τι είναι φαντασία; Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας; Με ποιους τρόπους πιστεύεις ότι μπορεί να επηρεαστεί η συλλογική φαντασία;
Στο χώρο των χρηστικών αντικειμένων, η φαντασία είναι ένα παρελθόν της πραγματικότητας, άρα κάτι χρήσιμο. Στο χώρο των άχρηστων αντικειμένων, του κάλλους και άρα της τέχνης, η φαντασία είναι το διαρκές παρόν, ήτοι απλώς κάτι ωραίο ή μη. Και το απλώς και ασκόπως ωραίο είναι κάτι το υψηλό. Γι’ αυτό η απεικόνιση μιας γυναίκας σε ένα έργο, εξουδετερώνοντας την ομορφιά ως εργαλείο στα πλαίσια της πραγματικής ικανοποίησης των ερωτικών ενστίκτων, την ανυψώνει στο καθαρά αισθητικό επίπεδο. Περί συλλογικής φαντασίας δεν ξέρω τι να πω.
06: Γιατί δημιουργείς αυτά που δημιουργείς;
Από κάποιου είδους ανάγκη.
06: Τι βρίσκεται κολλημένο στον τοίχο δίπλα από το γραφείο σου ή σε κάποιον τοίχο στο χώρο εργασίας σου;
Μια ζωγραφιά του Εγγονόπουλου.
06: Έχεις καταλάβει τι είναι αυτό που καθόρισε τη σκέψη σου;
Πλήν κάποιων αδιαμφισβήτητων επιρροών όχι ακριβώς.
06: Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτήν την εποχή;
Αρχίζω πολλά παράλληλα και αργώ να τα τελειώσω, οπότε τώρα είναι κάποια των (ή περί των) Σκαρίμπα (Παπαγεωργοπούλου - Ιωαννίδου Σούλα, Ανέκδοτα και αθησαύριστα κείμενα του Γιάννη Σκαρίμπα), Πεντζίκη (Μητέρα Θεσσαλονίκη), Εγγονόπουλου (Οι άγγελοι στον παράδεισο μιλούν ελληνικά), Bataille (Μελέτες για τον ερωτισμό), Apollinaire (Αιρεσιάρχης και Σία, Ο περιπατητής των δύο όχθεων), Γ. Μακρή (Άπαντα Γραπτά), Savinio (Άνθρωποι διηγηθείτε την ιστορία σας), Evola (Η μεταφυσική του φύλου), Εμπειρίκου (Οκτάνα), Κόντογλου (Πέδρο Καζάς και Βασάντα), Bunuel (An unspeakable betrayal: Collected Writings)
06: Θα ήθελες να μας δώσεις ένα παράδειγμα, μια εικόνα, όπου να δούμε πιο καθαρά αυτό που ονομάζεις σημασία της τέχνης στη ζωή μας;
Ένα καλοκαίρι, έκατσα κι έκανα μια στείρα αναπαραγωγή, με μελάνι, του «πίνακα μέσα στον πίνακα» στο έργο του De Chirico «Το διπλό όνειρο της άνοιξης, χωρίς λόγο, όπως ζωγραφίζουν τα παιδιά στα τετράδια ιχνογραφίας. Σαν παιχνίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου